tag:blogger.com,1999:blog-26855000608968305942024-03-04T21:17:06.512-08:00Silinmeyen LekelerBu sitede yayınlanan yazılar Özlem Öztürk'e aittir.Özlemhttp://www.blogger.com/profile/07346069475616758362noreply@blogger.comBlogger29125tag:blogger.com,1999:blog-2685500060896830594.post-11853454147542075572015-08-15T11:23:00.000-07:002017-01-09T00:20:53.005-08:00RESETherkes tanışmıştır ölümün soğuk sancısıyla,<br />
kimi çok erken, kimi olgun bir yaşta..<br />
herkes kaybetmiştir sevdiğini fizyolojik ya da ruhsal anlamda.<br />
ve kimbilir kaç kez boyanmıştır o beyaz elleriniz kanların en sıcak, en kızılına..<br />
herkes sonsuz bir aşk ister, sonsuzluğun ispatı olmuşcasına<br />
oysa ortadadır gerçek, öldürmeden doğmaz yeni bir tomurcuk koynunda.<br />
eskiyle yaşamak, eskilerden medet ummak, olmayacak bir duanın ibadetidir yanlızca<br />
hatırladığınızda acı veren anılarınız bir bavul dolusu dursada kapınızın ağızında, yine de gitmek istemezsiniz, yine de umut edersiniz ya birgün olursa..<br />
yeniden doğmak için ölmek gerekir, unutmak içinse öldürmek,<br />
bazen sevmek değiştirmez bu kaçınılmaz sonu.<br />
bir kazaya kurban vermek gerekir biriktirdiğiniz duyguyu<br />
geçmişi faili meçhul kalmalı..<br />
şimdi yeniden başlamak için resetlenme zamanı..<br />
f5 ;)<br />
<br />
Özlem ÖZTÜRK<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /><div class="blogger-post-footer">Bu sitede yayınlanan yazılar Özlem Öztürk' e aittir.</div>Özlemhttp://www.blogger.com/profile/07346069475616758362noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2685500060896830594.post-55066552556760463602015-03-27T11:24:00.001-07:002016-09-01T02:37:22.896-07:00Kendine mektup..sevgili beynim,<br />
lütfen beni terk edip durma.<br />
iki olgun insan gibi herşeyi oturup çözebiliriz.<br />
hem üstesinden gelemeyeceğimiz birşey yok beraber olursak.<br />
ama senin bu kaçıp kaçıp gidişlerin beni her geçen gün çıkmaza sürüklüyor.<br />
bana kendimi özletiyorsun çoğu zaman.<br />
bazen aynadaki suretin kime ait olduğunu bulmaya çalışıyorum,<br />
bu nasıl acıdır bilemezsin,<br />
kendime yabancılaşıyorum..<br />
tamam belki sende çok bunaldın, belki çok geç kaldım seni anlamak için ama<br />
hiç olmazsa bana biraz benden birşeyler bırak..<br />
sevdiğim rengi alma ya da bir kaç yemek ismini.<br />
tek başıma bir restorana gidip ne yemem gerektiğini hatırlat bana,<br />
en çok nelerden hoşlanırdım mesela??<br />
tuttuğum takımın rengini, sevdiğim adamın ismini, bunları bırak hiç olmazsa.<br />
senin bu kaçıp gitmelerin yıkım oluyor benim hafızamda<br />
üzüntülerimi hayal kırıklıklarımı al git benden<br />
yüzünü görmek istemediğim insanları da koy yanına<br />
ben sana istediğin kadar yıllarımı feda edebilirim<br />
sadece mutlu olduğum o bir kaç ana kıyma..<br />
<br />
Özlem ÖZTÜRK<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /><div class="blogger-post-footer">Bu sitede yayınlanan yazılar Özlem Öztürk' e aittir.</div>Özlemhttp://www.blogger.com/profile/07346069475616758362noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-2685500060896830594.post-47266304255442960632013-09-25T10:21:00.001-07:002017-01-09T00:22:27.249-08:00dede.. ( iki kelimede büyük bir yürekle..) <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOZWBxzF9QDL-FfhYqnsWQkZKfyxNDZsMcE-nLst9Dc1VZtOPk4qWeC9zBHz8Fu7_fiaG-b38CKU4uC8Vh4TdE7dMRQAlwXvLU07Xc2JvWt3e_Fo9dnNBo2dUB1-U__rl3tkY0s8BaQR_z/s1600/%C4%B1%C4%B1%C4%B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOZWBxzF9QDL-FfhYqnsWQkZKfyxNDZsMcE-nLst9Dc1VZtOPk4qWeC9zBHz8Fu7_fiaG-b38CKU4uC8Vh4TdE7dMRQAlwXvLU07Xc2JvWt3e_Fo9dnNBo2dUB1-U__rl3tkY0s8BaQR_z/s320/%C4%B1%C4%B1%C4%B1.jpg" width="227" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
ben sana hiç torun olamadım<br />
ben yanında hiç duramadım<br />
ne af dilemeye yüzüm oldu<br />
ne mezarına gelmeye mecalim<br />
sana ne çok gecikmişliklerim var<br />
şimdi oturup bin yıl yaşasam neye yarar<br />
hıçkıra hıçkıra ağlamak istiyorum ardından<br />
böyle bağıra bağıra<br />
kusana kadar içimdekileri<br />
geç kalmışlıklarımın gözü kör olana kadar ...<br />
<br />
geçen yaza sözleşmiştik seninle<br />
hani ekimde gel havalar serin olsun demiştin..<br />
oğlak da yiyecektik<br />
ama ben et sevmem ki dede<br />
diyemedim sana kırılma diye :(<br />
<br />
ne ömrümden ömür verebildim sana<br />
ne de yanında kalabildim<br />
sözümü tutamamanın acısı var bağrımda<br />
benim hiç hakkım yok sende, sen hakkını helal et bana.. <br />
<br />
Özlem ÖZTÜRK<br />
<br />
<a href="http://ozlemozturk35.blogspot.com/2012/02/blog-post.html">http://ozlemozturk35.blogspot.com/2012/02/blog-post.html</a> <br />
<br /><div class="blogger-post-footer">Bu sitede yayınlanan yazılar Özlem Öztürk' e aittir.</div>Özlemhttp://www.blogger.com/profile/07346069475616758362noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2685500060896830594.post-22791418717664585282013-05-08T12:27:00.001-07:002017-01-09T00:38:43.645-08:00Hazır değilim bu ayrılığa dediğimiz ilişkiler için hazırlıklar tamamlanmıştır :) <h5 class="uiStreamMessage userContentWrapper" data-ft="{"type":1,"tn":"K"}">
<span class="messageBody" data-ft="{"type":3}"><span class="userContent">pasiflora,
atarax ve prozaklar masada hazır, tuvalet kağıdı ağlamak için çift
katlı yanında, sezen aksu klasikleride çalıyor, şarapta başımı çok
döndürüyor hadi sevgilim hazırım bu ayrılığa terk et beni fazla oyalanma :) </span></span></h5>
<h5 class="uiStreamMessage userContentWrapper" data-ft="{"type":1,"tn":"K"}">
<span class="messageBody" data-ft="{"type":3}"><span class="userContent">Özlem ÖZTÜRK</span></span></h5>
<h5 class="uiStreamMessage userContentWrapper" data-ft="{"type":1,"tn":"K"}">
<span class="messageBody" data-ft="{"type":3}"><span class="userContent"> </span></span></h5>
<h5 class="uiStreamMessage userContentWrapper" data-ft="{"type":1,"tn":"K"}">
<span class="messageBody" data-ft="{"type":3}"><span class="userContent"><span class="userContent" data-ft="{"tn":"K"}"></span> </span></span></h5>
<div class="blogger-post-footer">Bu sitede yayınlanan yazılar Özlem Öztürk' e aittir.</div>Özlemhttp://www.blogger.com/profile/07346069475616758362noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2685500060896830594.post-33687322388450163152013-01-23T14:28:00.000-08:002017-01-09T00:37:57.732-08:00UĞUR MUMCU'YA SAYGIYLA...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizh8tC9NVaAbewPpAM8FK0uVYcRWbMLJAEzGwykowYwCXacdyF18aLkTdu5i9UtB9XGLKp34x1yr2wPkLJiqG6B_OZU8xORimMYYY4p8WJLSnoxL_FYQvSYAmVTnhGbLAGHHEAklMG3_kC/s1600/U%C4%9Fur-mumcu-370129077582639245000.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="216" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizh8tC9NVaAbewPpAM8FK0uVYcRWbMLJAEzGwykowYwCXacdyF18aLkTdu5i9UtB9XGLKp34x1yr2wPkLJiqG6B_OZU8xORimMYYY4p8WJLSnoxL_FYQvSYAmVTnhGbLAGHHEAklMG3_kC/s1600/U%C4%9Fur-mumcu-370129077582639245000.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Dokuz yaşında ki bir çocuk demokrasinin karartılmak istenmesini anlamaya çalıştığında, demokrasiye oda cezası mı verilmiş, karanlığa mı bırakılmış diye düşünebilirdi ancak çocuk aklıyla.<br />
Fakat parçalanmış arabadan, parçaları duvarlara sıçramış bir babayı ayırt edebilirdi oynadığı bütün oyunlardan.<br />
Beklemeliydi, büyük gözlüklü tonton amcaya neler olduğunu anlatırdı belki zaman..<br />
Bazı insanları istesenizde unutamazsınız.<br />
Yıllar geçtikçe düşüncelerin ölümsüz, en kalıcı miras olduğunu öğretti bize yaşam.<br />
O gün arabaya konulan o bomba özgürlüğü, demokrasiyi katletmek istemişken başaramadı, ters tepti planları, sonsuzluğu hesaba katamadı.<br />
Susuturduklarını sanarken bir Uğur MUMCU`yu, küllerinden binlercesini inşa ettiler.<br />
<br />
Her geçen gün haksızlığın öfkesi içimde artsada, keskin kalemide, kırık gözlüğüde teselli oldu arkasında bıraktığı binlerce çocuğa..<br />
<br />
Seni tanıdığımda dokuz yaşındaydım. Demokrasinin oda cezası yediğini düşündüğüm yaşlarda. Belki de o korkunç olay gününe kadar dikkat etmemiştim sana. Öldüğün gün inandım ölümsüzlüğe, o gün inandım yeniden doğduğuna. Bu yüzden bugün yas tutmuyorum ben, birlikte daha nice yıllara...<br />
<br />
<br />
Özlem ÖZTÜRK<br />
<br />
<br /><div class="blogger-post-footer">Bu sitede yayınlanan yazılar Özlem Öztürk' e aittir.</div>Özlemhttp://www.blogger.com/profile/07346069475616758362noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2685500060896830594.post-37073351266383260952012-11-02T06:53:00.001-07:002012-11-02T06:55:52.169-07:00Buruk bir anımsama..<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7ZgJfkyp_GFNld4UVivbdTA3lRQ-haN76fl31oZEwxX-LV0XThm58gxXxvHbZp5m0IXGCZasFk7w3yd-wDwgsLxpUOwv1R-lpLCZ8spQyTUt7l2M5cv9xkVBrVIXRmvTcyx_5Ba9Hazeq/s1600/izmir-ekonomi-universitesi_11078.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="178" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7ZgJfkyp_GFNld4UVivbdTA3lRQ-haN76fl31oZEwxX-LV0XThm58gxXxvHbZp5m0IXGCZasFk7w3yd-wDwgsLxpUOwv1R-lpLCZ8spQyTUt7l2M5cv9xkVBrVIXRmvTcyx_5Ba9Hazeq/s320/izmir-ekonomi-universitesi_11078.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Onca zaman sonra okuluma düştü yolum.<br />
İçim bir garip oldu, sanki hala oradaydım.<br />
Herşey dün gibi aklımda..<br />
<br />
Yurtta uğruma çıkan kavgaları hatırladım mesela,<br />
Sonra uğruna vazgeçtiklerimi..<br />
<br />
Tuvaletin önünde, alelacele elime tutuşturulmuş mektup geldi gözümün önüne.<br />
''Ben seni hep sevdim Özlem'' cümlesi kalmış zihnimde.<br />
O zaman insan sevgiyi de hoyrat kullanıyordu, nefreti de...<br />
<br />
Kütüphanenin raf aralarına sıkıştırılıp kalmış bir sevda çıktı karşıma.<br />
Ben koymuştum onu o rafa.<br />
Kalmalıydı orada.<br />
Gelseydi ardımdan, kanatırdım sıyrılmış yaralarını olukla...<br />
<br />
İyi bir insandım aslında.<br />
Ne zaman üzülsem, bu bahçe kucak açtı bana.<br />
Dişlerimin birbirine çarpa çarpa, soğuktan titreyerek içtiğim kahve geldi burnuma.<br />
Belki de en çok bu köşeyle dertleşmiştim üniversite yıllarımda, daha ondokuzunda...<br />
<br />
Şimdi çıkmadan bir baktım da, sana da genç kızlığımı bırakmışım yıllar önce kapında..<br />
O çağırdı beni sanki, o açtı kapıyı öyle girdim tekrar senin ruhuna...<br />
<br />
Özlem ÖZTÜRK<div class="blogger-post-footer">Bu sitede yayınlanan yazılar Özlem Öztürk' e aittir.</div>Özlemhttp://www.blogger.com/profile/07346069475616758362noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2685500060896830594.post-74142697307257447312012-02-07T11:14:00.000-08:002012-10-29T06:23:47.397-07:00DEDEM<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiEciBkXxDd6AfKhy6yoFYfUOKRL0evzfvziGm8razIOPyDDBb_Yc00mYOWhozygC9jDSzhnknb71xfhsullsWiIjGa5L9IU8GY7QpkdNbgcz1Q6ZcH47Jgw_XFDwWUmij50_OSHOjF4Jx/s1600/IMG00268-20120122-1712.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5706474385137505698" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiEciBkXxDd6AfKhy6yoFYfUOKRL0evzfvziGm8razIOPyDDBb_Yc00mYOWhozygC9jDSzhnknb71xfhsullsWiIjGa5L9IU8GY7QpkdNbgcz1Q6ZcH47Jgw_XFDwWUmij50_OSHOjF4Jx/s320/IMG00268-20120122-1712.jpg" style="cursor: hand; cursor: pointer; display: block; height: 320px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 208px;" /></a><br />
<br />
Seni tanımaya öyle geç kalmışım ki,<br />
Asırlık bir kitap gibisin,<br />
Herşey mıh gibi aklında,<br />
Keşke ömrümden ömür verebilsem de kalsan yanımda...<br />
<br />
Özlem ÖZTÜRK<div class="blogger-post-footer">Bu sitede yayınlanan yazılar Özlem Öztürk' e aittir.</div>Özlemhttp://www.blogger.com/profile/07346069475616758362noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2685500060896830594.post-10267456768799797442011-07-29T16:09:00.000-07:002011-07-29T16:25:53.838-07:00YOZGAT<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimGCZNKi1P5ZY0LgWhY4PfDrqFP6GnMovXmAiVJZDFl_hVSWSKUvxpjf5b8wqjLCT_yKYx4vLtyCsQFMo6DouycmHV7PzsKojwJ5eXYIhpkSocEulxWFb4fenZjofhAOOqWaJJUwSkvKXW/s1600/4.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 315px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimGCZNKi1P5ZY0LgWhY4PfDrqFP6GnMovXmAiVJZDFl_hVSWSKUvxpjf5b8wqjLCT_yKYx4vLtyCsQFMo6DouycmHV7PzsKojwJ5eXYIhpkSocEulxWFb4fenZjofhAOOqWaJJUwSkvKXW/s320/4.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5634916552653095010" /></a><br /><br />Büyüdükçe küçülen yara izlerimmiş meğersem çocukluğum. <br />Ya çocuk gözümmüş onları dev kılan, ya da çocuk yüreğimmiş anlamlarına anlam katan.<br /> <br />Gittim, ‘umduğun gibi bulamayacaksın’ diyenlere inat,<br />o küçük kızı yanıma alarak gittim<br />İçimde elimi sımsıkı tutan, kırmızı papuçlu, saçları belinde savrulan,<br />bana cesaret veren kızla gittim.<br />Yol boyu yanımdan ayırmadım, en sonunda da ona sarılıp ağladım. <br /><br />Sesimi susturdu göremediklerim,<br />Binamızın şubesini bile değiştirmiş hizmetlilerin<br />İnsan bilmez mi oturduğu evi, kapısında öylece bekledim.<br /><br />Herkes evliymiş şimdi, herkes yuvasında<br />Çocukluklarını niye bırakmamışlar buraya<br />Parkımızı yıkmışlar, yerine tek katlı bir ev yapmışlar<br />Saklandığım kanalı çoktan doldurmuşlar<br />Camlarımız aynıydı ama biliyor musun<br />Kahverengi kırık dökük çerçeveler<br />Balkondan annem seslenmiyordu<br />Zaten oyun sahamız otopark olmuştu<br /><br />Söğüdümüzü de yıkmışlar<br />Ev yaptığımız ağacımızı da<br />En çok karakol üzdü beni, kapısını kocaman bir duvarla örmüşler<br />Yerinde yeller esiyor tutulan nöbetlerin<br />Babamın sandalyesini önüne koysam ne kadar canlanırdı ki hayallerim <br /><br />Bakkalımız duruyor ama adı değişmiş,<br />Duvar arkasından açan mor sümbüller çoktan zamanını tüketmiş<br />Cami bu kadar yakın mıydı, çocukken en uzağım kalırdı orası<br />Adımlarım mı büyüdü, yoksa yollar mı kısaldı<br />Hizalamam aynıydı hala<br />Kapatılan karakolun kenarından bakınca evim duruyor karşımda<br /><br />Salçalı ekmek aynı tat da değil<br />Aşağı fırlatılan domateslerde<br />Bir tek kişi olsaydı geçmişe dair, deseydi ki evet her şey eskidendi diye <br /><br />Yabancıydı yüzler, anlamsız bakıyorlardı fotoğraf çekimlerime<br />Yirmi sene öncesini arıyor olmamın garipliğiyle…<br /><br />Mezarlık öyle büyümüş ki, ne çok insanı almış toprak altına<br />Ayşe de yoktu, taşınmış yıllar önce başka bir tarafa<br />Bir okulum kalmış geride, değişse de her sabah ki andımızı duydum sanki kapıda<br />İğde kokusu yine her zaman ki gibi burnumda…<br /><br />Hani sürgün şehriydin sen, hani taş taş üstüne konmazdı burada, <br />terk edilmiştin, buna mı acıyordu o zaman da yüreğim, bu yüzden miydi buradan bir türlü gidemeyişim, <br />geç mi kaldım eski hallerimize<br />Sen sevdiğim şehir şimdi tüm nefretim seninle<br />Şimdi daha bir sürgün şehrisin gönlümde!!!<br /><br />Özlem ÖZTÜRK<br /><br />(Zaman öyle birşey ki, siz herşeyi yerli yerine koyduğunuzu sanarken, karşınıza çıkıp çoktan orada olmadığınızı yüzünüze çarpıverir ve bunu yaparken hiç de nazik değildir.)<div class="blogger-post-footer">Bu sitede yayınlanan yazılar Özlem Öztürk' e aittir.</div>Özlemhttp://www.blogger.com/profile/07346069475616758362noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2685500060896830594.post-2309323511018042502011-07-29T15:11:00.000-07:002011-07-29T15:39:43.067-07:00Sonsuz ve derinden...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaLKiDTYLVV87lLhuZiJhUCCnbwTkEt62xSRyHKqvOKTU5qnchK8W4_32K9ffitcBhexRWaDXzeTn-rrULebkx_8GekUCOZpUeegcVXSPHgGrhOUx9lFZaHdvyyUrBO3imOiybeskUXQYI/s1600/P1000927---.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 221px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaLKiDTYLVV87lLhuZiJhUCCnbwTkEt62xSRyHKqvOKTU5qnchK8W4_32K9ffitcBhexRWaDXzeTn-rrULebkx_8GekUCOZpUeegcVXSPHgGrhOUx9lFZaHdvyyUrBO3imOiybeskUXQYI/s320/P1000927---.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5634904770968143282" /></a><br /><br />Sadece yazılarımızla tanıdık birbirimizi, yazılarımızla kanaat getirdik birbirimize. <br />Değer verdik, merak ettik, bazen özledik.<br />Yüreğine, eline sağlık derken desteği gönülden verdik.<br />Gün geldi ay geldi sonunda bir araya da gelebildik.<br />El emeği göz nuru hediyelerinle mahcup ettin beni,<br />Ve ardından şu satırlar dizildi boğazıma;<br /><br />''Sevdim seni be kadın, <br />çantandan gelen lavanta kokusundan değil de,<br />gözünden okunan ablalık duygusundan.''<br /><br />Sevgiyle...<br /><br />Özlem ÖZTÜRK<div class="blogger-post-footer">Bu sitede yayınlanan yazılar Özlem Öztürk' e aittir.</div>Özlemhttp://www.blogger.com/profile/07346069475616758362noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2685500060896830594.post-68007396734793860362011-06-22T05:57:00.000-07:002017-01-09T00:26:09.061-08:00Mim ve hayal...<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQPjnxAD6Det1DNBYba0RGiSyu4ntzgQ6h5fay7645Cq0-i6U9o9xwpeotMdE5rkffC4At6C6AWHoCe6jY_XfGNtEbxkPFoQ3OaM2JOGifrBBptXVd06EQnPn-cC-6qnoIsepgjAsDOnC3/s1600/untitled.bmp"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5621027640887591314" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQPjnxAD6Det1DNBYba0RGiSyu4ntzgQ6h5fay7645Cq0-i6U9o9xwpeotMdE5rkffC4At6C6AWHoCe6jY_XfGNtEbxkPFoQ3OaM2JOGifrBBptXVd06EQnPn-cC-6qnoIsepgjAsDOnC3/s320/untitled.bmp" style="cursor: hand; cursor: pointer; display: block; height: 199px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 253px;" /></a><br />
Sevgili Deep’in beni de mimlemesi üzerine bugün arkama yaslanıp şöyle bir düşündüm.<br />
Şu anda nerede olduğumu göz ardı ederek, asıl nere de olmak istediğime ve dilimin neler mırıldandığına kulak verdim.<br />
<br />
Resim de de gördüğünüz gibi ilk olarak mevsimleri ters düz ettim. Soğuk bir kış gününde, hep varlığına inandığım bir masal evinde olmak istedim. ‘Bir zamanlar güzel mi güzel bir kız varmış’ la başlayan ve sonu mutlu biten bütün masallara inandığım gibi. <br />
<br />
Huzur herkes için farklı açılardan ışık yakarken, kaç yaşına gelirsem geleyim bana hep bu cepheden göz kırptı. Bu resime bakmak bile arındırıyor ruhumu. Noel babaya daha bir inanasım geliyor. Tek üzüntüm pamuk prensesin kötü kalpli üvey annesi oluyor. <br />
<br />
Akşam oldu mu yakıyorum şöminemi, oğlum yanımda..<br />
Yemekler yapıyor, çorbalar pişiriyorum. Sıcacık ev sıcacık bir anne oluyorum.<br />
<br />
Ben şu anda tam da bu evin içinde kaybolmuş bir aileyi arıyorum. Oysa inanıyorum her şeye, bir gün, birgün tam da burada diyorum. İşte tam bu mevsimde, dünyanın bilmem neresinde, bu evde, bir köşe de, dilimde yine ‘günaydınım, nar çiçeğim, birtanem’ ile…<br />
<br />
Özlem ÖZTÜRK<div class="blogger-post-footer">Bu sitede yayınlanan yazılar Özlem Öztürk' e aittir.</div>Özlemhttp://www.blogger.com/profile/07346069475616758362noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2685500060896830594.post-28661982205755802622011-06-20T12:58:00.000-07:002011-06-20T13:10:01.095-07:00Tarih kokuyorsun<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtOh4gdq00psp3oAPb4xNGnZFZkFHxdlAmfVqZMS38_nXKgsJkiIuNiMvEvvhdjnAJcmCkL1yT6ykUI5EnJkORei8QnK9ctY3-Ji3PpgaSz8qPGKpMuHuBV8TDScw-7vaDtQ9z1wfCobUi/s1600/220169_219892818022787_100000062102299_926853_1063277_o.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 214px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtOh4gdq00psp3oAPb4xNGnZFZkFHxdlAmfVqZMS38_nXKgsJkiIuNiMvEvvhdjnAJcmCkL1yT6ykUI5EnJkORei8QnK9ctY3-Ji3PpgaSz8qPGKpMuHuBV8TDScw-7vaDtQ9z1wfCobUi/s320/220169_219892818022787_100000062102299_926853_1063277_o.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5620394035890631490" /></a><br /><br />Sen yaşlısın be kadın, yaşlı kokuyorsun.<br />Hiç yaşamadığım anılarla karşımda duruyorsun.<br />Sen yaşlısın işte, basbaya yaşlı bakıyorsun.<br />Bazen hiç görmediğim bir yer, bazen uğrak telaşım oluyorsun.<br />Geçmişten geliyorsun be kadın, tarih kokuyorsun...<br /><br />Özlem ÖZTÜRK<div class="blogger-post-footer">Bu sitede yayınlanan yazılar Özlem Öztürk' e aittir.</div>Özlemhttp://www.blogger.com/profile/07346069475616758362noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2685500060896830594.post-36386403853412189372011-06-09T03:12:00.001-07:002011-06-13T23:45:33.264-07:00Topladım valizimi, çocukluğuma gidiyorum…<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjp1JehrCEhWlJzeHRi2IB0nc25D6iF8RFIRNoFzbj6efcNOHTEtCu6u7au8mA9hFYUqV6vDdXzRmebhFJVx2Hwjy6ZJ029gHqB5UO__11s2C8IwgCh3vVJa7x-5BNikBMrY8GuWcTg8gU/s1600/imagesCAO58BIL.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 247px; height: 204px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjp1JehrCEhWlJzeHRi2IB0nc25D6iF8RFIRNoFzbj6efcNOHTEtCu6u7au8mA9hFYUqV6vDdXzRmebhFJVx2Hwjy6ZJ029gHqB5UO__11s2C8IwgCh3vVJa7x-5BNikBMrY8GuWcTg8gU/s320/imagesCAO58BIL.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5616161461294592738" /></a><br />Belki de ihtiyacım olan tek şeydi bu. <br />Belkide bunca zaman yapmayışım, en çok ihtiyacım olacak dönemlerime, en kötü zamanlarıma ayırışımdandı. <br />Ya da hoyrat kullanmak istemeyişimden. <br />30 Haziran da Ankara’ya gidiyorum. <br />Doğduğum şehre…<br />Oradan da babamın 6 yıl görev yaptığı Yozgat’a, çocukluğumun merkezine ineceğim. <br />Bunu düşünürken bile, içimde sakladığım hüzün çıkıyor yüzeye.<br />Belki görseniz şaşırırsınız. Buraya mı onca özlem dersiniz.<br />Ah orayı birde benim gözümden görseniz.<br />Söylesenize bana zamanı hanginiz geri getirebilirsiniz?<br />İşte ben bunu yapmaya gidiyorum. Başaracağımı da adım gibi biliyorum. <br />Gidip bakacağım Mustafa amcayla karakolda yazı tura oynuyor muyum.<br />Mezarlığa gideceğim, hala aynı mezarı kenarından eşeliyor muyum.<br />Uyuduklarını zannettiğim merhumlara dualar okuyacağım. <br />Trafonun önüne gidip en yakın arkadaşım olan Ayşegül’ü bekleyeceğim.<br />O beni görünce dayanamaz, çıkar sofrayı bırakıp.<br />İpini de alsa bari yanına, ip atlardık.<br />Sonra beni kimsenin bulamadığı yere gidip saklanıcam.<br />Hala sırdır ora, söylersem sobelenicem. <br />Lojmanın etrafında bir sürü gecekondu vardı.<br />Çocukluk işte, hayalim hep bir gecekonduda yaşamaktı. <br />Bu yüzden giderdim hep Şenay ablaya. Evi daha samimi, daha sıcaktı. <br />En çok saçlarımı severdi, her gittiğimde sıkılmadan tarardı. <br />Bir sürü kiremit topluyacağım. <br />Neden yaptığımı hala hatırlamıyorum ama yine un ufak edicem. <br />Belki oturduğumuz daireyi de görücem, turuncu mutfak kapaklarını.<br />Geçicem yolun karşısına soluma bakıcam annem sesleniyor balkonda. <br />Sağıma dönücem babam nöbet tutuyor kapıda. <br />Sonra bakıcam gökyüzüne. Bir kere daha açıcam ellerimi. <br />Yirmi sene öncesine döndür beni, çocukluğumu geri ver diye yalvarıcam Tanrıma …<br /><br />Özlem ÖZTÜRK<div class="blogger-post-footer">Bu sitede yayınlanan yazılar Özlem Öztürk' e aittir.</div>Özlemhttp://www.blogger.com/profile/07346069475616758362noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2685500060896830594.post-19908621389850414082011-05-20T11:48:00.000-07:002011-05-20T12:03:19.399-07:00İZMİR<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOW9s-J8Nk-Qh4wEtnNqsP7R2EtFC_Miq-VqfIcuC0G1Eeo47TjTb5Jrl0fWgIov-Z6ZcndTtC2LMM8PpmECMjLJ7q5rF1JDXpYLsItnGWyQ84SevU8XhmU85MdN5wrG0kUSSCSnjenOai/s1600/1240591270cumhuriyet-mitingleri-2--izmir2007.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 200px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOW9s-J8Nk-Qh4wEtnNqsP7R2EtFC_Miq-VqfIcuC0G1Eeo47TjTb5Jrl0fWgIov-Z6ZcndTtC2LMM8PpmECMjLJ7q5rF1JDXpYLsItnGWyQ84SevU8XhmU85MdN5wrG0kUSSCSnjenOai/s320/1240591270cumhuriyet-mitingleri-2--izmir2007.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5608873459622488402" /></a><br />İzmir’in en çok bu halini seviyorum ben.<br />Kafası güzel, çakır keyfi, vurdum duymaz hallerini.<br />Annem fakirin memleketi derdi İzmir için; İzmir insanı üşütmez. <br />Ilık ılıktır rüzgarı, seni sarıp sarmalar, ele vermez.<br />Aç mı kaldın; çal önüne gelen bir rum evini, seni doyurmadan bırakmaz.<br />Şöförü bile sarhoştur bu memleketin, üç kuruşluk insanlara ceket iliklemez.<br />Ağır ağır atar adımlarını, hiçbir işi aceleye getirmez.<br />Yolunu kaybedene fener olur yolları, sor bir adres esnafına, yerine teslim etmeden seni terk etmez.<br />Kaldırımları bile selam verir bu şehrin , tanımadığın insanların merhabasıdır sıcak gelişin.<br />Alçak gönlüdür sevdiren kendini, Efeliğiyle ahkam kesmez.<br />Hem Egenin Efesi, hem en saf kadını, hem en cilvelisidir o,<br />İstersen soyun dolaş mahremde işi olmaz.<br />Körfezi sırdaştır, dök derdini denize, kimseye fısıldamaz.<br />‘’Geliyom’’- ‘’gidiyom’’ deyişli, aklı kaçık, yüreği bir o kadar açık sevişli olanın yuvasıdır.<br />Medeniyet şehridir, kimseye yan gözle bakamaz. Kimsenin arkasından atıp tutmaz.<br />Atatürkçü'dür, laiktir, ilkelerini asla bırakmaz.<br />Balkonundan bayrağı, ağzından marşı eksik olmaz. <br />9 Eylül'dür doğum günü,kurtuluşunu bekler fener alaylarıyla, her yıl bin kere daha minnettar kalır Cumhuriyet Meydanında. ''Atam'' derken, yüreğini verir adeta uğruna.<br />İzmir başkadır işte, bu şehir SATILMAZ!, burada yaşamayan bunu anlayamaz…<br /><br />Özlem ÖZTÜRK<div class="blogger-post-footer">Bu sitede yayınlanan yazılar Özlem Öztürk' e aittir.</div>Özlemhttp://www.blogger.com/profile/07346069475616758362noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2685500060896830594.post-83036566170541143452011-05-06T01:08:00.000-07:002011-05-06T01:10:54.005-07:00Deniz Koydum Adını<iframe width="425" height="344" src="http://www.youtube.com/embed/4AA_2v5eano?fs=1" frameborder="0" allowFullScreen=""></iframe><br /><br />Tarihin geri dönüşsüz büyük hatası,<br />Sindiremediğimiz en büyük haksızlık..<br />Sizin kadar onurlu olamadık biz,<br />Sizin kadar cesur mücadele veremedik. <br />Affedin bizi, helal edin hakkınızı.<br />Nur içinde yatın...<br /><br />Özlem ÖZTÜRK<div class="blogger-post-footer">Bu sitede yayınlanan yazılar Özlem Öztürk' e aittir.</div>Özlemhttp://www.blogger.com/profile/07346069475616758362noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2685500060896830594.post-18859366097170838462011-04-30T13:29:00.002-07:002011-04-30T13:35:11.016-07:00Bir çocukluk verin bana...Çocukluğumu özlüyorum anne.<br />Toprak kokusunu, un ufak ettiğimiz turuncu kiremitleri, trafoyu, mezarlığı, ziraat’in duvarlarını, karakolun bahçesini, evimi özlüyorum anne…<br />Orada saklandığım çok yer vardı. Kaçışlarım yerlere göre eksik kalırdı. Şimdi meydanın ortasındayım bir başıma. Başımı da kuma gömemem, gövdem dışarıda. Söğüt ağcımız saklar mı yine beni altında. Ya o yaşlı ağacın gövdesinde yaptığımız kulübe duruyor mudur, yağmurda ıslananları kurutuyor mudur hala. Sana kızınca mezarlığa kaçardım hep, huzur verirdi o sessizlik bana. Şimdi susturamıyorum çığlıklarımı, durduramıyorum tek bir huzuru bile yanı başımda. Birgün dediler ki; bir çocuğu seviyorsun sen aslında. Sevmek neydi bilmiyordum, tek bildiğim hüzün duyulacak bir gülüş vardı ardımda. Büyük bir iftiraydı bu, anlayamzdım ki çocuk yaşta.. <br />O benim ağabeyim gibi dedim, utanç duymuştum ilk defa senin karşında. Sen yüzümü yıkarken,ben bir taraftan sana açıklama yapıp, bir taraftan da hıçkırıklara boğuluyordum adeta. Çocuğuz işte kızdırmak için yapılmış bir komploydu bu bana. <br />İlk o zaman utandım senden, keşke atılan en büyük iftira o olsa. Keşke hüznüm o hıçkırıklarla kalsa. Şimdi o saflığımı geri istiyorum anne,<br />o bilmediğim utandığım duyguyu serme yoluma. Yüzümü yıka, çocukluğumu koy koynuma, üstümü ört, karanlıktan korkardım biliyorsun, ışığı kapatma…<br /><br />Özlem ÖZTÜRK<div class="blogger-post-footer">Bu sitede yayınlanan yazılar Özlem Öztürk' e aittir.</div>Özlemhttp://www.blogger.com/profile/07346069475616758362noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2685500060896830594.post-35882770414153345742011-04-22T10:37:00.000-07:002011-04-23T05:47:59.118-07:00Olgunlaşmak adına...Hayatınıza soktuğunuz insanların hata yapmasına izin verin.<br />Pay bırakın, görmezden gelin yapılanları, <br />Bir hata payı da sizden olsun, cömertliğinizi kullanın.<br />Hem zaten kaç kişi var gösterebileceğiniz, kusursuz sayılacak bir soyda.<br />Hangimiz hata yapmıyoruz, hangimiz buna rağmen gülümsemiyoruz inatla.<br /><br />Zamanla olgunluk geliyor insanın aklına başına.<br />Daha bir hak veriyor olan bitenler karşısında. <br />Daha bir görmezden geliyor,<br />Arkasından konuşuyor hayatın, yüzüne hiç bir şey söylemiyor. <br /><br />Yutuyor tüm cümlelerini, saklıyor gözünden süzülenleri, <br />Dişlerini göstere göstere şapşalca sırıtıyor etrafına. <br />Olgunlaşıyor…<br />Daha çok dinliyor, daha az söylüyor. <br />Bildiklerini sakladığından değil de, <br />Duyduklarını anlayan birini bulamadığından susuyor. <br />Acı olgunlaştırıyor, daha kötü günlere hazır tutuyor. <br /><br />Yaygarayı basıp feryat etmiyor artık, <br />Ya da saçma sapan kavgalara tutuşmuyor fındık kabuğundan.<br />Hesap sormuyor, takip etmiyor, seni yormuyor.<br />Sadece bekliyor, sanki gelmesi gereken bir gün varmışcasına. <br />Sanki yaşanacak bi güne hazırlık yaparmışcasına. <br />En güzel elbisesini o güne saklarmışcasına.<br /><br />Uzayacak saçları, belki çoğalacakta beyazları, daha bi sakinleşecek.<br />Bütün bağırışları içinde susacak. <br />Kin duymayacak, duyduklarına sağır kalacak. <br />Nefret ettiklerini affedecek. <br />Her oluşan çizgiyle, ömrüne ömür biçecek. <br /><br />Daha açık tonlara dönüşecek sürülen oje renkleri,<br />Daha mat rujlar tercih edilecek simlilerden sonra,<br />Etek boyu uzayacak, kısalan hayatında.<br />Küpeler küçülecek, tırnaklar kesilecek<br />Düz ayakkabılar tercih edilecek bir süre sonra.<br />Pembelerin yerini kırmızılar alacak <br />Kırmızı ruj onda hiç çiğ durmayacak. <br />Kadın gibi kadın olacak, her bir yanından olgunluk akacak<br /><br />Üşütmemek uğruna kat kat giyinecek, güzel görünmek uğruna soyunanlara inat<br />İlaçların saatleri yeniden düzenlenecek.<br />Başucu kitapları keşfedecek.<br />Artık aşk değil, huzur bekleyecek.<br />Bir Farid Farjad dinleyerek dalacak uykuya ve bir sabah uyanacak,artık koca bir kadın olduğu çarpacak suratına!!!<br /><br />Özlem ÖZTÜRK<div class="blogger-post-footer">Bu sitede yayınlanan yazılar Özlem Öztürk' e aittir.</div>Özlemhttp://www.blogger.com/profile/07346069475616758362noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2685500060896830594.post-68709886091103519542011-04-10T10:01:00.001-07:002011-04-10T10:12:18.972-07:00İnsanlıktan hala umut var...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyosNMfgA0QzBLe1zlW8eRtoy7QoODjfjAk8eprBJ8VgFKMmvcg55dtbinIvHSkgOo-VgXP3KBp4jm-z0ikgGweWb1-TzqtCSayyyoZKRyW2JE-5qD_tyVTxp2-CcWt7tagg5fPGCCuw5w/s1600/215859_123506427723815_123486221059169_165546_1273390_n.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyosNMfgA0QzBLe1zlW8eRtoy7QoODjfjAk8eprBJ8VgFKMmvcg55dtbinIvHSkgOo-VgXP3KBp4jm-z0ikgGweWb1-TzqtCSayyyoZKRyW2JE-5qD_tyVTxp2-CcWt7tagg5fPGCCuw5w/s320/215859_123506427723815_123486221059169_165546_1273390_n.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5594003732816754434" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZuprAcdDnqnU5LdmID8bC-5XG8HxTvVqr8FzS1LNeBe1tO9JBgPktlH5-lBQIRt0BE4iP8hydPyJuTxTeRkLnzLj0fh0VOe0hdyYRNKmNoyxUJQasIrnklSSiVtfcECS43vUkc38QqPdQ/s1600/217761_123502821057509_123486221059169_165427_196485_n.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZuprAcdDnqnU5LdmID8bC-5XG8HxTvVqr8FzS1LNeBe1tO9JBgPktlH5-lBQIRt0BE4iP8hydPyJuTxTeRkLnzLj0fh0VOe0hdyYRNKmNoyxUJQasIrnklSSiVtfcECS43vUkc38QqPdQ/s320/217761_123502821057509_123486221059169_165427_196485_n.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5594003642064094514" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhe0UnYtwI3vlCMX6GaqrE38VB8WxkYvz7jTG2_WgqIRTthnzdHpwrXdziwnAW8ZOZ8onpLw-mQ8dYMZqn8inyA0Zs2nDxkav2cS6zzfrlbi1osnCWEqfUEKZcOWT-Z9Q0fmpK7f6vqqArZ/s1600/215424_123505557723902_123486221059169_165538_7132569_n.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 240px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhe0UnYtwI3vlCMX6GaqrE38VB8WxkYvz7jTG2_WgqIRTthnzdHpwrXdziwnAW8ZOZ8onpLw-mQ8dYMZqn8inyA0Zs2nDxkav2cS6zzfrlbi1osnCWEqfUEKZcOWT-Z9Q0fmpK7f6vqqArZ/s320/215424_123505557723902_123486221059169_165538_7132569_n.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5594003555287641874" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivoDYnliAST0nRcLgB97nICvoXrFQ6hT_ShlMUy8rTWdm4Xk-IPjg_uTnpk4bYjrC5Y6ayWiZYQJEXP2hq76uWrALKImNf6lmGX8z3dRCilZ2koxVmVIaOkBeCME9xgrhP0kPIm9eRqtBR/s1600/217020_123507307723727_123486221059169_165555_1859016_n.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivoDYnliAST0nRcLgB97nICvoXrFQ6hT_ShlMUy8rTWdm4Xk-IPjg_uTnpk4bYjrC5Y6ayWiZYQJEXP2hq76uWrALKImNf6lmGX8z3dRCilZ2koxVmVIaOkBeCME9xgrhP0kPIm9eRqtBR/s320/217020_123507307723727_123486221059169_165555_1859016_n.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5594003443994494082" /></a><br />Dün harika bir etkinlik vardı. Maalesef benden çok uzak bir yerde olduğu için bu etkinlikte yer alamadım. Ama biliyor musunuz ilk defa kuş olup uçmak istedim. Tunus’ ta bir hastanenin pediatri bölümünde yatan o harika çocukların yanında olmayı istedim. İnsanların hangi renkte hangi dilde ya da hangi dinde oldukları benim için tek bir anlam dahi ifade etmiyor. Zaten hangi yoldan gidilirse gidilsin aynı kapıya çıkıyor. Herkes aynı Tanrı’ ya tapıyor. Dünyanın bu kadar çirkinleştiği bir ortamda hala harika insanların olması benim içimdeki umudun tükenmemesine sebep oluyor. Evet ülkeler birbirine giriyor, hayatlar herkesin gözü önünde son bulduruluyor. Kan dökülüyor, kan tutuluyor. Doğmamış çocuklara mezarlar biçiliyor. İnsanlar özgürce nefes alamayıp, özgürce ölemiyorlar bile. Ama hayatın iğrenç bir kanunu var. Kapitalizm her yerde hükmünü sürüyor. Olan yine zayıf tarafa oluyor. Zayıf bulunan taraf yine en zayıf yerinden vuruluyor. Buna birde saçma sapan bahaneler ekleniyor, masum gözükmek adına kılıflar dikiliyor. Özgürlük getirilirken, hayatlar götürülüyor. Ya o çocuklar, onlar niçin düşünülemiyor. <br /><br />Bunca kargaşanın içinde birileri de çıkıp onları düşünebiliyor hala. Ne mutlu onlara ki, olan biten herşeye rağmen hala sosyal sorumluluklarını biliyor ve yerine getiriyorlar. Bu etkinlikten haberim olmasını sağlayan ve Türkiye’de de zamanında üniversitemizde konuğum olan Haithem Chakchouk’a, bu etkinliği oluşturmayı sağlayan Doktor Maher Barsaoui’ ye ve yaklaşık bir saat önce kendisinin Tunus ta ünlü bir sanatçı olduğunu öğrendiğim ve yazışmalarıma samimiyetle katılıp benimle dostça konuşan , bu etkinlikte de o sevimli çocukların yanında olan sanatçı Nour Harkati’ ye yürekten teşekkürler. Sizleri gerçekten çok seviyorum. Şu an yaraları kanayan binlerce insanın olduğu o yerlerde, sizler olduğunuz müddetçe bizim içimiz hep rahat olacak. İnsanlığınızı her daim koruyabilmeniz dileğiyle ve sevgiyle… <br /><br />Özlem ÖZTÜRK<div class="blogger-post-footer">Bu sitede yayınlanan yazılar Özlem Öztürk' e aittir.</div>Özlemhttp://www.blogger.com/profile/07346069475616758362noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2685500060896830594.post-57010923682722465722011-04-08T10:06:00.000-07:002011-04-08T10:19:52.070-07:00Bir blog okuyucumun gözünde ben :)Zor seni anlatmak...<br />Bir serçe sürüsüydü gökyüzünde uçuşan..İlk bakıldığında hepsi aynı uçuyor gibiydiler ve hepsi aynı renkteydi… oysa dikkatli bakınca yüzlercesi içinde biri farklı bakıyordu. Ürkekti.. ne şaşırtıcıydı ürkek olması: yüzlerce dostunun arasında oysa.. ürkekti haa, ve gizemliydi. Arada, rüzgara bırakıp açarken sonsuzca kanatlarını diğer serçeler, o hep kısıtlı uçuyor gibiydi özgürlüklere. Ne yaşamıştı geçmişte, kim bilir kimler üzmüştü bu kadar onu? Yakalayıp kafese koymaya yüreğim elvermez, tek yolu iki parça yürekten gelen ekmek parçası ve bir iki damla gözden akan gözyaşı koymak önüne ve beklemek. Saatlerce… günlerce… Beklemek.. Gelir mi bilinmez? Yüreğimin parçasından alır mı bir iki lokma? Ekler mi gözyaşlarını gözyaşlarıma?<br />Aslında yok gibi gözyaşları görünen silüetinde, hep bir tebessüm dudağında…”Aslında sürekli tebessüm edenler, içten içe acı çekenlerdir.. Unutma, her gülen yüz mutluluk ifadesi değildir” demiş ya bi şarkısında B. Marley.. işte onun için demiş aslında zamanında…<br />Bir serçe sürüsüydü gökyüzünde uçuşan..ilk bakıldığında hepsi aynı uçuyor gibiydiler ve hepsi aynı renkteydi… oysa dikkatli bakınca yüzlercesi içinde biri farklı bakıyordu. Bir serçe kadar küçük bedeninde bir ejderha büyüklüğündeydi içine gizledikleri.. gözlükleri saklayamazdı gözlerine gizlediklerini. Bir serçe.. ve bir ejderha kadardı içine gizledikleri..<br />Yüzlercesi içinde farklıydı elbet… ve bin serçe gelse de penceremin önüne, bilirim hiçbiri alamaz yüreğimin parçasından bir iki lokma ekmeği.. ve ekleyemez gözyaşlarını hayatıma sen gibi…<br />Yoruldun biliyorum, yoruldun yeter.. gel dinlen azıcık gönlümün pervazında sana ihtiyacı olan ben gibi…<br />Lütfen konuş benimle ve lütfen dinle beni..<br /><br />F.Çelikten <br /><br />( demiştim yazarsan yayınlarım diye, öyle de yaptım. teşekkürler F.Çelikten )<div class="blogger-post-footer">Bu sitede yayınlanan yazılar Özlem Öztürk' e aittir.</div>Özlemhttp://www.blogger.com/profile/07346069475616758362noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2685500060896830594.post-29191092283754231102011-04-03T12:35:00.000-07:002012-11-24T05:28:08.738-08:00İlk Öğrendiğime,İlk Öğretmenime, Süreyya Kaplan'a Sevgilerimle...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgZZGpfV9RJI2ElMe6zSV0seigJ7eGDnpxrwTpDBgl3cQCuiH5jde-RR6qci2Ngydnpt9Vbg38jQgiMe3okKWBgxb05lnaktVSMKFmWJVZZ5p0LDCHlKPVGiG1moqaN6XDTDk4ghFynvIr/s1600/182796_152437101467351_4058100_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgZZGpfV9RJI2ElMe6zSV0seigJ7eGDnpxrwTpDBgl3cQCuiH5jde-RR6qci2Ngydnpt9Vbg38jQgiMe3okKWBgxb05lnaktVSMKFmWJVZZ5p0LDCHlKPVGiG1moqaN6XDTDk4ghFynvIr/s320/182796_152437101467351_4058100_n.jpg" width="202" /></a></div>
<br />
Bu gece, hayatın kurallarını bana ilk öğreten kişiyi, ilk yanlışlarımı affedip, ilk doğrularımı alkışlayan kişiyi, ilk öğretmenimi gördüm karşımda.<br />
Resmini dahi görmek alıp götürdü beni çocukluğuma.<br />
<br />
Herkesin öğretmeni kendine göre çok iyidir.<br />
Bu öğretmen ilk öğretmeninizse, ilk öğrendiğinizse işte o zaman bambaşka bir hal alır hatıralarınızda.<br />
Hele ki babanızdan sonra ilk ezberlediğiniz eller o kişiye aitse, bu demektir ki çok büyük yeri var hayatınızda.<br />
<br />
Ben öyle kolay bir çocuk olamadım asla.<br />
En kötü huyumsa paylaşamamaktı onu hiçbir insanla.<br />
Tek bana baksın, tek benimle konuşsun, tek bana öğretsin ve gözü benden başka kendi ailesini dahi görmesin isterdim fena bir huysuzlukla.<br />
<br />
Bir kere hiç unutmam, sırf sınıfta bir arkadaşımın omzunu sevgiyle sıvazladı diye öyle kıskanmıştım ki onu, en büyük silahım olan betonda yazı yazma faslını başlatmıştım o gün:)<br />
Defterimi kitabımı alıp, üzüntüden kahrolsun, neden bu kızcağızı kıskandırdım desin diye sıramdan aşağı iner soğuk betonda ders yapardım inatla.<br />
Sonra dayanamazdı canım hocam. Gelir kaldırır, gönlümü alırdı usulca.<br />
<br />
Durduğu yerde duramayan bir çocuktum. Hayli şımarıktım aslında.<br />
Dersin ortasında sıkıldığımı her anladığında Hızır gibi yetişirdi imdadıma.<br />
Hadi sen çık bir Sinem’e bak derdi çaktırmadan kulağıma.<br />
Sinem’e yani benden bir alt sınıfta okuyan kızına gidip bakmak büyük bahaneydi ilk yıllarımda:)<br />
Koridorlarda dolaşır, bahçeye çıkar, gören olursa da en büyük savunmamı yapar girerdim sınıfıma.<br />
Nasıl bir sabırdı ki bütün kaprislerime dayanabiliyordu inatla.<br />
<br />
Görseniz, kelimelerimin neden yetmediğini anlardınız onu anlatmaya.<br />
Öyle asil, öyle emin bir duruşu vardı ki hayata.<br />
Güven denilen duyguyu en iyi yaşadığım yer onun yanıydı hayatımda.<br />
Ellerini, gözlerini, gülüşünü, kızım deyişini unutmadım asla.<br />
<br />
Çok ağladım senden ayrıldıktan sonra.<br />
Yüreğimi yanında bırakmışım sanırım, o çocuk o şımarık ruhumla baş başa.<br />
Şehri terk etmek, yeni bir hayata başlamak değildi de, seni terk etmek dokunuyordu insana.<br />
Çocuk aklımla emanet etmişim giderken kendimi sana.<br />
Şimdi resmini gördüm ya, bir kere daha anladım, boşuna güvenmemişim, yokluğumda iyi bakmışsın bana...<br />
<br />
Özlem ÖZTÜRK<br />
<div class="blogger-post-footer">Bu sitede yayınlanan yazılar Özlem Öztürk' e aittir.</div>Özlemhttp://www.blogger.com/profile/07346069475616758362noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-2685500060896830594.post-65532619235356724402011-04-02T09:46:00.000-07:002015-01-12T12:51:08.141-08:00Bir kaç ''KAÇ''lı soru daha...<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf8aJ01b9cyDqNL88B7EUY_OCmo42k9uqeJAqf-r0f60pmbqz9OHYuRyzjLKs9KxQyKnSXXJl7UrP6yLWsKZBVnOk0j1lkMf53Py50iANg3hDd-Z3eviqV7iiwp0qMjHFa8dgyw6WAQgHv/s1600/yalnizlik+senfonisi+32+%252812%2529%255B1%255D.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img alt="" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf8aJ01b9cyDqNL88B7EUY_OCmo42k9uqeJAqf-r0f60pmbqz9OHYuRyzjLKs9KxQyKnSXXJl7UrP6yLWsKZBVnOk0j1lkMf53Py50iANg3hDd-Z3eviqV7iiwp0qMjHFa8dgyw6WAQgHv/s320/yalnizlik+senfonisi+32+%252812%2529%255B1%255D.jpg" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5591028893031932834" style="cursor: hand; cursor: pointer; display: block; height: 255px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 252px;" /></a><br />
Bir yanlış hayatınızda kaç doğruyu götürdü.<br />
Kaç kez çıkartıldı önünüze hatalarınız.<br />
Peki kaç leke oldu silemediğiniz.<br />
Kaç sevda tarafından terk edildiniz. <br />
Hangisi içinize sinmişti.<br />
Hangisi üvey bir evlat gibi... <br />
Kaç hesap soruldu hayatınızda,<br />
Kaçına cevap verebildiniz.<br />
Ya kaç savunma yazdınız olup bitenler ardına. <br />
Kaçında haksız buldunuz kendinizi, kaçında emindiniz adınız gibi.<br />
Kaç adamın ardından akıttınız gözlerinizi. <br />
Kaçı için kör oldunuz, görmediniz hiç kimseyi.<br />
Kaçında aile isteği duydunuz, <br />
Kaçında boşanmış bir kadın oldunuz. <br />
Hangisinin hayalindeyken, hangisine kabustunuz. <br />
Kaç faili meçhul aşkınız oldu,<br />
Kaçı için müebbet göz önünde tutuldu. <br />
Hangisine bedel olup, hangisine ödettiniz. <br />
Birikmiş bir yığın sorular içinde, düşünsenize şimdi siz neredesiniz. <br />
Ne bıraktınız ardınızda, yahut ne verebildiniz??? <br />
<br />
Özlem ÖZTÜRK<div class="blogger-post-footer">Bu sitede yayınlanan yazılar Özlem Öztürk' e aittir.</div>Özlemhttp://www.blogger.com/profile/07346069475616758362noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2685500060896830594.post-1553697255250309972011-03-24T10:51:00.000-07:002011-10-02T12:43:52.909-07:00ORGAN BAĞIŞI ÜZERİNE<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJ2ML7mQHJXzsuLu54OrbEA2aHswPywGLqmL5myE7RD_Aj0IfyVobsLiQ0vxhgW8J0y5AP9-LuKmwa1D_YOfIbM42pLr0UGtNYUZVwBOW22a9znaOOyTcceCdXCHWqhyphenhyphenlNfXfFNpUxYVRm/s1600/91153.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 220px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJ2ML7mQHJXzsuLu54OrbEA2aHswPywGLqmL5myE7RD_Aj0IfyVobsLiQ0vxhgW8J0y5AP9-LuKmwa1D_YOfIbM42pLr0UGtNYUZVwBOW22a9znaOOyTcceCdXCHWqhyphenhyphenlNfXfFNpUxYVRm/s320/91153.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5587705914153425170" /></a><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhu87fa9G_pV4yeA5bjr60bR8rqTSZ7vcTMgcPGB3KalAg98XlfXwUmlr9YWqZbGDLw_pS2v954ATSyZRLbxFIiaMuWD-sCQAxlO-PCxtgYohLaDyTQrx35ONPmhLLae91TGP9Lek9svvFt/s1600/yedi_yasam3cd83fad3cce09ddby.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 224px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhu87fa9G_pV4yeA5bjr60bR8rqTSZ7vcTMgcPGB3KalAg98XlfXwUmlr9YWqZbGDLw_pS2v954ATSyZRLbxFIiaMuWD-sCQAxlO-PCxtgYohLaDyTQrx35ONPmhLLae91TGP9Lek9svvFt/s320/yedi_yasam3cd83fad3cce09ddby.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5587705795826836834" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />Ben bugün kendimce en iyi olanı yaptım. İzmir İl Sağlık Müdürlüğüne gidip, bütün organlarımı bağışladım.Ölüm anında, kimi arayalım cümlesi çok acı olsa da,büyük bir metanetle soruları yanıtladım.<br /><br />Aslında uzun zamandır yapmak istediğim bir şeydi.Bu isteği bende ilk uyandıran Yedi Yaşam filmiydi.Will Smith’e oldum olalı bir hayranlık beslerdim zaten ama,bu filmde bambaşka aşık etmişti kendine beni.<br />İzlemeyenler için kesinlikle öneriyorum, filmede herkesin payına düşen bir şeyler olduğuna inanıyorum.<br /><br />Filmin ardından, üstüne tatlı niyetine bir de Canan Tan okunmalı.En Son Yürekler Ölür demiş, öyle de olmuş zaten. Kitabı bir solukta okudum. Normalde de Canan Tan’ın dilini seviyorum. Beni hiç yormuyor.<br /><br />Kitapta olanlar İzmir’de geçiyor. Orada da organ bağışının üzerinde çok duruluyor. Okurken öyle bir his veriyor ki insana, hala neden organlarımı bağışlamadım dedirtiyor. Ben bunun için geç bile kaldım aslında. Böyle sağlam iki teşvikim varken neden ertelemişim anlayamıyorum. <br /><br />İl Sağlığa girdiğimde, koridorda öyle büyük adımlar atıyordum ki, bir an önce kartımı almak o imzayı atmak, geç kaldım özür dilerim demek istercesine. <br /><br />Doktor Hanım çok şaşırdı beni karşısında görünce.Nasıl bu karara vardınız, bize çok gelmez böyle kendi isteğiyle insanlar dedi. Ona da aynı şeyi söyledim. Aslında uzun zaman önce aldığım kararı uyguluyorum dedim. Müthiş derecede huzurluyum şimdi, dünyanın en güzel işini yapmış gibi.<br /><br />Birgün bana bir şey olursa, benden bir şeyler bırakacak olduğumu bilmek, bir çocuğa korneamın ışık olması, bir kadına kalbimin hayat olması ve daha bir çok organımın başka bedenlerde yer bulması tahmin edilmez bir huzurla doldurdu içimi. Sanki hayat bir oyunmuş da, ben can kazanıyormuşum gibi. <br /><br />Diyeceğim o ki, izleyin o filmi, okuyun o kitabı, gözü görmeyen birini yoldan geçirmeyi deneyin. Ama bunu yaparken ona dokunun, elini tutun. Güneşi görmekten umudunu kesmiş insanları görün. Hissedin yaşadıkları eksikliğe rağmen hayata tutunuşlarını. Ya da gidin bir hastanenin önüne. Çaresizce, umutsuzca bekleyen insanları görün, şükredin halinize. Ve sonra bağışlayın kalbinizi, hiç görmediğiniz birilerine. Eminim sizde çok huzur duyacaksınız. Süper Marioymuş gibi can kazanacaksınız.<br /><br />Sevgilerimle…<br /><br />Özlem ÖZTÜRK<div class="blogger-post-footer">Bu sitede yayınlanan yazılar Özlem Öztürk' e aittir.</div>Özlemhttp://www.blogger.com/profile/07346069475616758362noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2685500060896830594.post-33117190951692102642011-01-21T16:14:00.000-08:002011-01-21T16:24:09.910-08:00KATİL DİLİYLE...Ölüm ayaklarıma dolanmış, çekiyorken beni yerin dibine.<br />Dur diyorum son bir sigara daha yakayım, zaman kazanayım hayattan.<br />Oysa hiç sevmediğimi iyi bilirdi sigarayı.<br />Belki gelir diyorum, son bir pişmanlıklan.<br />İpimi çoktan çekmişken kendi ellerimle, müebbete kalayım diyorum, yeterince ağırlaştırılmış bu halimle.<br />Dönmeyişin yetti diyorum içimdeki katliam sahnelerine.<br />Şimdi burada kim suçlu, katil mi, maktül mü sence???<br /><br />Özlem ÖZTÜRK<div class="blogger-post-footer">Bu sitede yayınlanan yazılar Özlem Öztürk' e aittir.</div>Özlemhttp://www.blogger.com/profile/07346069475616758362noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2685500060896830594.post-49854194300947195932011-01-17T14:50:00.000-08:002011-01-18T00:13:54.408-08:00Babam...Bugün bir babayı anlatan yazı okudum takip ettiğim bir blog sayfasında. Kelimeler o kadar içten ve o kadar acı yüklüydü ki, sanki koca bir kadının ağzından değil de, küçük bir kız çocuğunun kalbinden dökülmüştü. Acaba git gide iyice sulu gözlü mü oluyorum diyordum ama , bu yazıyı okuyup da ağlamamak insanlık dışı bir şey olurdu anca. <br /><br />Bende yazıp, babamı anlatmak istedim sizlere…<br /><br />Bugün tam da 17 Ocak benim babamın doğum günü… Ona bir pasta aldım, eminim bugünün 17 Ocak olduğunun bile farkında değildi. Ağladım ona hiç belli etmeden. Bugün tam 61 yaşına giriyordu. Yaşlanıyor muydu ne? Bunu kabullenmek öyle tuaf ki, sanki dinime küfrediliyor gibi ağır geldi bu yaş bu gün nedense. <br /><br />Hala eski bir defter arasında bulduğumu ve cüzdanımda taşıdığımı bilmediği o mektubu bugün birkez daha okudum. Sarı saman kağıdına yazılmış. Yıl 85, Ağustos ayı… O yıllarda babam şark görevinde anladığım kadarıyla. Ben tabi bir buçuk yaşında. Çakır keyfiyken yazılmış bu satırlar zannımca. <br /><br />Canım babam en saf duygularla başlamış satırlarına. <br /><br />Kızım, sen daha küçücüksün ama çok sevdiğini biliyorum beni demiş. Kaç çocuk düştüğünde anne diye ağlamak yerine, baba diye haykırmayı seçerdi ki? Annem hep kıskanırdı bu özelliğimi, her çocuk anne diye ağlıyor lojmanda, bir benim kızım baba diye yaygara yapıyor derdi. Baba diye ağlamak ayrı bir özellikti. Babam benim sığınağım, en büyük kalemdi. Kışın ortasında sadece benim için açılan lunaparkların en büyük sebebiydi. Bir anlık gülüşüme ömrünü adayacak tek erkekti. İlk tanıdığım eller onun elleriydi. Düştüğümde hep sıkı sıkı tutup kaldırdı beni. Küçüktüm düştüm, büyüğünce unutacaksın dedi, büyüdüm düştüm, birgün hepsi geçecek dedi. O geçecek dedi diye her şey geçerdi. Teselliyi yanımdan hiç eksik etmedi. Mektubuna da yazdığı bir gerçek daha vardı ki, ‘Adın dedi; neden özlem, çünkü sana olan özlemime yetecek tek kelime bu idi.’…<br /><br />Kaç çocuk oyun alanını karakolun içi belirlerdi ki, ben babamdan ayrı duramaz yanından ayrılamazdım ki. Gece görevleri, işte onlar mahvederdi beni. Erkenden uyurdum ki, sabah yanı başımda aldığı çubuk krakerleriyle bulabileyim ellerini. <br /><br />O günden sonra sevdiğim insanların ellerini ezberledim ben, ilk öğretmenimin, ilk sevgilimin, son sevdiğimin. Hiç unutmazdım ellerini. <br /><br />Babam yıllarca gurbette kalan annesinin yerine koydu beni. Sen benim Hatun annemsin derdi. Yaz tatillerimize o hiç gelemezdi. Ben terminalden otobüs kalkana kadar dişlerimi sıkar, babamın ardımızdan el sallayışını görünce koy verir ağlardım. Dünyanın en güçlü ama dünyanın en zavallısı olurdu bir anda. Elinden en kıymetlisi alınmış gibi bakardı ardımızda. 16 saat suren yolculuğun uyuyamadığım bütün kısımları yaş dolu olurdu gözlerim. Yengem beni avutmak için caddeleri gezdirirken, benim yine her zaman ki gibi ağzımı havaya kaldırarak baba olurdu seslenişlerim. Sesımı duymak ıcın actıgı her telefonda, her ıkımızde ayrı yerlerde bogulurcasına, tıkanırcasına aglar oyle kapardık telefonu. Kucukken sorulan klasık soru vardı ya, en cok kımı sevıyorsun? Annenı mı babanı mı, ? Ben hıc tereddut etmezdim o soruda. Kendımden cok emın sekılde babamı derdım gururlanarak. Hastalandıgımda tek onu ısterdım yanımda. Hatta bazen özledıgımde yalandan hastalanmıs numarası yapar korakola gıder babamı anons ettırır, getırtırdım. Apartopar elı ayagına dolasmıs sekılde gelen babamı gorunce agrılarımın gectıgını soler gulerdım. <br />Anne de baskadır cocuk ıcın ama kız cocuklarının duskunlugu kacınılmazdır babaya. Hayranlık duyar kıskanır paylasamazlar aslında. Babam gıbı bırını bulmak ıstedım hep hayatımda. Dustugumde elimden sıkı sıkı tutmasını ıstedım bırılerının. Ben benzetmek ıstedıkce onlar baskalastılar. Anladım kı taklıtler orjınallerı gıbı olamazlar. <br /><br />Babam her yaptıgım hatada önumde set arkamda duvar oldu. Korumaya aldı benı hep kollarıyla. Kac yasında olursam olayım affetti her yaptıgımı. Evde kırılan camların sucu bu yuzden hep benım uzerıme atılırdı. Canım babam bır bana kıyamaz, bır bana egılırdı. <br /><br />Sımdı 61 yasına bastın, hatta zaman gectıkce ıyıce alınganlastın. Gercekten denıldıgı gıbı çocuklaştırıyor yıllar ınsanları. Daha bır üşütüyor, daha bır parcalıyor cocugun soledıgı lafları. Bır dızıde duymustuk ya babam senınle, ‘sana kendı evladım gıbı bakarım’ demıstı kız babasına. Iste aynen öle, ‘sana kendı evladım gıbı, sana kendıme baktıgım gıbı bakarım’ babacım. Gölgen bıle yeter bana güc vermeye. Bu yazıdan hıç haberdar olamayacaksın belkide. Sen sadece seni çok sevdiğimi , her sabah uyandığımda nefes alışlarını takip ettiğimi, birgün daha hayatımda kalman için şükrettiğimi, seninle aynı günde hayatımın son bulması için dua ettiğimi bil yeter. Sen benim canımsın, senin varlığın herşeye değer.<br /><br />( evlılıge sıcak bakmayısımın en buyuk sebebıdır babam. Ben ondan asla ayrı kalamam.) <br /> <br />Özlem ÖZTÜRK<div class="blogger-post-footer">Bu sitede yayınlanan yazılar Özlem Öztürk' e aittir.</div>Özlemhttp://www.blogger.com/profile/07346069475616758362noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-2685500060896830594.post-60088639802540428152011-01-03T11:26:00.000-08:002011-01-03T11:29:38.301-08:00CezaHadi bir turuncu dünya çiz suratına. <br />Günün güneş, yüzün güleç, yolun açık ola.<br />Neler yaşanmış, neler saklanmış, neler içinde kalmış anlatsana...<br />Kurgu yok, kaygı yok, yalan yok bu sayfada.<br />Gidene arka çıkacak yürek de yok yanında.<br />Hesabı sorulacak bir çuval soru var sırtında.<br />Söyle şimdi, hangimizden başlamak istersin cezaya???<br /><br />Özlem ÖZTÜRK<div class="blogger-post-footer">Bu sitede yayınlanan yazılar Özlem Öztürk' e aittir.</div>Özlemhttp://www.blogger.com/profile/07346069475616758362noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-2685500060896830594.post-54946848924858421672010-12-07T13:04:00.000-08:002010-12-07T23:40:40.802-08:00DUA...Siz hiç tanımadığınız bir kişi için dua ettiniz mi???<br /><br />Bu biraz şey gibi, hani ''iyilik yap denize at, balık bilmezse, Halik bilir''...<br /><br />Yani duaya ihtiyacı olan birileri için el açmak, çok da sebepler gerektirici değildir. <br /><br />Belki yanı başınızda oturan bir kadına, ya da yıllardır her sabah aynı saatte, aynı otobüse bindiğiniz ve günaydını esirgemediğiniz bir adama, bir annenin çocuğuna ettiği dua kadar samimi, duacı olabilirsiniz sebepsiz.<br /><br />Ya da şöyle sorayım, yanınızdan acı siren sesleriyle geçen ambulansı duyduğunuzda, hiç olmazsa ''Allah yardım etsin'' demez misiniz?<br />Elbette dersiniz.<br /><br />Düşünsenize o insanlar için ne kadar özel birşeydir bu..<br />Etraflarını saran, bir araya gelmiş binlerce duanın koruması altında olmaları...<br /><br />Ben sizden birşey isteyeceğim. Bu bloğu okuyan herkezle aynı duygu yoğunluğu içinde olduğumuza ve bu yüzden benim bloğumda olduklarına inanıyorum.<br /><br />Şimdi bir kadın, bir anne için dua edelim.Dahası bütün hastalar için...<br /><br />Bahsettiğim ve her gece dualarımdan eksik etmediğim kadını ben ne gördüm, ne tanıdım. Onu sadece duydum.<br />Sesindeki yorgunluk yılların mücadelesinden geliyordu.<br />Çünkü o tam on yıldır kansere savaş veriyordu.<br />Tıbbın bile tıkandığı bir noktada, o inançla hayata tutunup, meydan okurcasına yaşam savaşını sürdürüyor.<br /><br />Bizler sağlıklı iken bile yaşadığımız ve yolunda gitmeyen ufak şeylerde, tıpkı korkakların yaptığı gibi, hayattan vazgeçip, yaşamın iplerini bırakırken, hayatın ondan vazgeçtiği bir noktada, tüm ipleri eline alıp, sıkı sıkıya bileklerine kadar dolamış bir kadından bahsediyorum.<br />Sanıyorum böylesi hayat dolu ve yaşama sonsuz bağlı bir kadın, en az bizler kadar yaşamayı hakediyor.<br /><br />Gelin bu gece, o denize atılacak ve kendisinin bundan hiç de haberi olmayacak duayı yapalım onun için.<br />Sadece bir gece bile olsa sizlerde ona dualarınızda yer verin.<br />İsmin cismin hiç de önemi olmadığı manevi duygularda, buradan adını zikretmediğim, ancak bir yerlerde, şu saatlerde canının yandığını bildiğim o anne için dua edelim.<br /><br />Diyelim ki acıları dinsin, diyelim ki hayatın ipleri ellerinin arasından kayıp gitmesin...<br /><br />Özlem ÖZTÜRK<div class="blogger-post-footer">Bu sitede yayınlanan yazılar Özlem Öztürk' e aittir.</div>Özlemhttp://www.blogger.com/profile/07346069475616758362noreply@blogger.com3